Een lied over licht en donker. Het wordt steeds vroeger donker De winter is in zicht Alles keert naar binnen De gordijnen gaan weer dicht De tijd staat op een kruispunt En niemand weet waarheen De schoonheid is soms ver te zoeken De dromer staat alleen Geef licht Geef licht

Zij waren vonken’ Zij waren vonken van Uw vuren, een kleine vlam die niet kon duren. Maar met Uw licht licht U hen voor, die leefden in Uw levensspoor. O Heer, schenk aan de dood voorbij Uw vrede, en wees hun nabij. Wij noemen namen bij het leven van hen,

Herfst Spinnenwebben worden zichtbaar door de natte ochtenddauw. Als kristalheldere parels in de frisse ochtendkou. Is de zon vaag doorgebroken weerkaatst straaltjes op het rag. En je ruikt de klamme geuren van een fraaie herfstdag. Het is windstil en de veldslak laat een spoor na op het pad. Op de

omhelzen of bestoken iedere keer dat we elkaar vergevenin plaats van elkaar te lijf te gaan elkaar zegenenin plaats van vervloeken elkaar de wonden verzorgenin plaats van dieper maken elkaar bemoedigenin plaats van ontmoedigen elkaar hoop gevenin plaats van tot wanhoop drijven elkaar omhelzenin plaats van bestoken elkaar begroetenin plaats

Een psalm voor de zomer Ik zie in zomerlicht de glimlach van de bron, waaruit het leven stroomt, als stralen van de zon. Ik hoor in vogelzang het lied van deze aarde, getoonzet uit plezier, gestemd op nieuwe waarden. De schepping zingt het uit en nodigt mij te leven, als