TOCH WORDT HET LENTE En tòch geloven dat het lente wordt, al valt de koude regen neer in stromen op kale, zwarte takken van de bomen; al zijn de dagen lichteloos en kort. En tòch geloven dat de zon het wint. al houdt ze zich soms dagenlang verborgen; zoals een
De weg naar Pasen ‘Wanneer je vast trek dan geen somber gezicht… maar zalf je hoofd‘ (Mattheus: 6:16-17) Laten wij daarom dan de luiken van verstarde denkbeelden wijd open zwaaien zodat Gods scheppende geest als frisse wind naar binnen waait. Laten wij speuren naar vezels die de ziel verharden en
De vinger die je uitsteekt, de dingen die je zegt, gedachten die je koestert, de zaak waarvoor je vecht, de bloemen die je uitdeelt, de blik op je gezicht, ’t bepaalt wat je teweeg brengt: het duister of het licht. En de wereld ademt op, als je laat wat overbodig
Reis naar het nieuwe jaar We gaan het nieuwe jaar betreden. Een reis, wég van het oude jaar. Die paden zijn al platgetreden. Een nieuwe weg ligt voor ons klaar Wat gaat er mee in de bagage? Bedenk: zelfs een gebroken hart Raakt onderhevig aan slijtage. Maak ruimte voor een
Advent God met ons Soldatenlaarzen stampen door de straten, geen vogel meer te zien in boom of veld. Mensen verstrooid, huizen in allerijl verlaten, stemmen gebroken door geweld. De kranten vol van leed en onheilstijding het leven in zijn waarde aangetast. Verdwaalden die de weg volgen van schijnbevrijding, onzekerheden, niets