Advent God met ons Soldatenlaarzen stampen door de straten, geen vogel meer te zien in boom of veld. Mensen verstrooid, huizen in allerijl verlaten, stemmen gebroken door geweld. De kranten vol van leed en onheilstijding het leven in zijn waarde aangetast. Verdwaalden die de weg volgen van schijnbevrijding, onzekerheden, niets

Zij waren vonken Zij waren vonken van Uw vureneen kleine vlam die niet kon duren.Maar met Uw licht licht U hen voor,die leefden in Uw levensspoor.O Heer, schenk aan de dood voorbijUw vrede, en wees hun nabij. Wij noemen namen bij het levenvan hen, die eens met ons verwevenals mens

Herfst Een vleugje rozengeur komt langs, een boom verschiet van kleur. de zwaluw trekt al richting zuid; de herfst staat voor de deur. De dagreis van de zomerzon, wordt korter voor het oog, steeds vroeger zakt zij in de zee; ’t wordt herfst, is haar betoog. De wind rukt uit

De stilte Ik hou zo van de stiltezei de redenaaren sprak over de stiltehij sprak altijd en overalheel mooiheel langheel fijn zeer bloemrijk over de stilte.De stilte zei hijdie moet je zoeken dan vindt je hem (haar)maar je moet durven zei hijen ging door even ademhappenen dan sprak hij verderover